طنین نوای «یا مقلب‌القلوب» در حرم مطهر رضوی/ اینجا مشهد است به وقت بهار فاطمی

به گزارش خبرگزاری بین المللی قرآن(ایکنا) از خراسان رضوی، صدای پای بهار، خواب و خیال خزان را بر می آشوبد و بوی بیداری و حرکت بهار، عالم را فرا می گیرد، نسیم از خواب بر می خیزد، خاک تکان می خورد، نبض باغچه می تپد و درختان به تولدی دوباره فراخوانده می شوند.

در این فراخوان، عاشقان آستان ملکوتی هشتمین اختر تابناک آسمان امامت و ولایت نیز خود را به مشهدالرضا رساندند تا تولد دوباره جهان را در بهشت روی زمین تجربه کنند، آنجا که دل ها در پناهش آرام می گیرند و جان ها بی بهار، تازه می شوند.

دلداداگان آستان دوست خود را در لحظه تحویل سال به حرم مطهر رضوی رساندند و با زمزمه هایی بر لب و نجواهایی بر دل، منتظر تحویل سال شدند؛ زائران و مجاوران امام رضا(ع) آماده بودند تا سال جدید را در فضای معنوی حاکم بر قطعه ای از بهشت نو کنند، سالی که رنگ و بوی مادر سادات گرفته، مادری از جنس یاس...

اینجا عاشقان، عشق را به گونه ای دیگر معنا کرده بودند، زن و مرد و پیر و جوان فرقی نمی کرد از کجا آمده بودند، مجاور آقا بودند یا میهمانش؛ اما عشق به زهرا(س) را در ملکوتی ترین و ناب ترین لحظات به محضر هشتمین نور عرضه کردند، آمده بودند بگویند سالمان تحویل نمی شود مگر در پناه ضامن آهو، این سال برایمان نو نمی شود مگر در حریم دوست و عشق معنا نمی یابد جز در جوار امام رئوف؛ در کنار او که دل ها به وساطت او راضی می شوند، جان ها به واسطه او توفیق می یابند و نفس ها با وساطت او به مقام راضی می رسند.

هرچند نمی توانستند قدم در حریم دوست بگذارند ولی دل هایشان راهی بهترین نقطه روی زمین شد، زمزمه ها در این شب پایان سال و در آخرین لحظات رنگ و بوی دیگری داشت، حرف های این جماعت نیز از جنسی دیگر بود، دل ها اینجا گم شده بودند، گویی این جماعت دل هایشان را به ضامن آهو سپرده و در پی دستیابی به محالات بودند...

دل من گم شد اگر پیدا شد، بسپارید امانات رضا                             و اگر از تپش افتاد دلم، ببریدش به ملاقات رضا

از رضا خواسته ام تا شاید، بگذارد که غلامش بشوم                       همه گفتند: محال است ولی، دلخوشم من به «محالات» رضا ...

ازدحام جمعیت به گونه ای بود که علاوه بر صحن و سرای حرم مطهر رضوی، تمام خیابان های منتهی به آستان ثامن الحجج(ع) مملو از جمعیت بود و مردم مراسم سال تحویل را در خیابانهای منتهی به حرم از طریق گیرنده های تلویزیونی پهن پیکر مشاهده کردند.

شعارهای یا زهرا(س)، یا حسین(ع)، رضا رضا یا امام رضا(ع)، لحظاتی معنوی را خلق نمود و اشک بر دیدگان میلونها زائر و مجاور جاری کرد؛ آنها با این اشک ها از خدا خواستند تا سال جدید را سالی پر از خیر و برکت برای آن ها و کشورمان قرار دهد.

و بالاخره لحظه نهایی به سر رسید و نوای یا مقلب القلوب در صحن و سرای حضرت، در قبله گاه عاشقان و ملجأ درماندگان طنین انداز شد، مشهد رنگی دوباره می گیرد؛ نه اینجا مشهد است، آستان هشتمین نور به وقت بهار فاطمی...

پخش پیام نوروزی رهبر معظم انقلاب، نورافشانی و پخش شیرینی و شکلات توسط برخی از زائران و مجاوران از دیگر جلوه های مراسم تحویل سال در حرم مطهر رضوی بود.

بهار با تمام زیبایی هایش آمد تا بار دیگر بگوید که جهان زنده است و نفس می کشد، زنده است و زندگی می کند، زنده است و منتظر، منتظر او که با آمدنش این بهار دیگر رنگی نخواهد داشت، منتظر او که بیاید و دل ها را نیز بهاری کند، کاش بیاید؛ او که تنها و منتظر در پس پرده غیبت نشسته است...

روزهایتان بهاری باد