روزه؛ مهم‌ترین عامل رساندن انسان به خودشناسی
گروه معارف- روزه مهمترين عامل رساندن انسان به خودشناسی است، يک ماه روزه داری، فرد را متوجه حقايقی می‌کند که شايد تاکنون از آنها غافل بوده است.
به گزارش ایکنا از یزد، مکان و فضايي که در آن زندگي مي کنيم بي گمان بر رفتارهاي ما تأثيرگذار است. مثلاً قرار گرفتن در يک فضاي خشن روح ما را مي آزارد، شايد در ابتدا مقاومت کنيم اما پس از مدتي از اين فضا تأثير گرفته و ممکن است به پرخاشگري مبتلا شويم.
در آموزه هاي ديني هم شاهد تأثير سه چيز بر رفتار انسان ها هستيم ؛ وراثت، تربيت و محيط. با اين مقدمه نمي توانيم تاثير محيط اجتماعي را بر رفتارها و مناسبات افراد بي تأثير بدانيم. يک فضاي اداري آکنده از غيبت و بدخواهي و يا هرگونه آسيب ديگري، کساني که اين ويژگي را هم ندارند درگير مي کند و گاه مبتلا.
اينکه يک ماه از سال براي خودسازي در نظر گرفته شده، ريشه در اين ويژگي طبيعي انسان ها دارد. با قرار گرفتن افراد يک جامعه در يک فضاي روحاني جديد، همه قواعد به هم مي ريزد و گر چه همه افراد براي خودسازي تلاش نکنند اما از تأثيرات آن بي بهره نمي مانند.
افراد روزه دار سعي مي کنند خود را از دروغ و غيبت دور نگه دارند، نگاه خود را حفظ کرده و در رعايت حقوق ساير شهروندان دقيق تر باشند. نذري که افراد يک محل براي همديگر مي برند ميان آن ها نوعي حس محبت و دلبستگي و تعلق ايجاد مي کند، همسايه اي که تازه به محل آمده شناخته مي شود، ميان افراد گفت وگو هاي همدلانه بيشتر مي شود، اگر در ساير ماه هاي سال در صف نانوايي سر رعايت نشدن حقوق يکديگر بحث مي شده، حالا نه تنها از آن بحث ها خبري نيست، بلکه شاهد مهرباني افراد در حق فرد روزه دار ديگري هستيم.
وقتي افراد روزه مي گيرند توان جسمي آنها کاهش مي يابد که اين شرايط باعث مي شود فرد خيلي از کارها را نتواند انجام دهد يا برخي خواسته هايش را ناديده بگيرد. به طور کلي روزه يک سيستم کنترل کننده است که به افراد چگونگي به تعويق انداختن نيازهايش را مي آموزد تا هنگام هيجان و احساس شديد نياز، تفکرات خود را کنترل کنند و رفتاري با طمانينه و آرامش داشته باشند.
روزه بهترين وسيله اي است که به نوجوانان مي آموزد چگونه هيجان هاي شديد روحي خود را کنترل کنند. روزه مهمترين عامل رساندن انسان به خودشناسي است. يک ماه روزه داري، فرد را متوجه حقايقي مي کند که شايد تاکنون از آنها غافل بوده است.
به عبارت ديگر در ماه رمضان جنبه هاي غيرمادي وجود انسان بيش از پيش برايش آشکار و به نيازهاي ديگري به جز نيازهاي جسماني متوجه مي شود. بدين وسيله راحت تر مي تواند از نيازهاي مادي اش چشم پوشي کند. به هر حال انساني که نيازهاي مادي و جسماني برايش در اولويت نباشد سخاوتمند، باگذشت و قابل اطمينان خواهد بود.
يکي ديگر از نتايح بالا رفتن شناخت و خودشناسي افراد روزه دار، افزايش اعتماد به نفس و اراده به ويژه در کساني است که در تصميم گيري خيلي زود سرخورده مي شوند، زيرا وقتي فرد در اين ماه به توانايي خود در مقابل گرسنگي، گناه و وسوسه هاي شيطاني پي مي برد، اعتماد به نفسش بالا مي رود و در مي يابد که در ماه هاي بعد نيز توانايي چنين کاري را دارد.
در واقع گرسنگي رفتاري نمادين است براي اينکه توانايي ها و قابليت هاي دروني انسان در ناخودآگاهش ثبت شود و در عيد فطر که عيد فطرت و شناخت درون است به عيدي و پاداش خود يعني تزکيه نفس دست يابد.
رمضان فرصت مناسبي است که از سويي گروه هاي مختلف اجتماعي را به هم نزديک کرده و به انسجام اجتماعي مي رساند و از سوي ديگر همفکري و انسجام اجتماعي را در سازمان هاي ديني از قبيل مساجد افزايش مي دهد.
رمضان بستري را فراهم مي کند تا شاخص هاي راستگويي، صداقت و سلامت اجتماعي افزايش يابد؛ اين موضوع موجب پويايي جامعه و تقويت اعتماد اجتماعي در ميان اعضاي خانواده و ديگر نهادهاي اجتماعي مي شود.
از ديگر تأثيرات اجتماعي ماه رمضان، تقويت و بالندگي هنجارها و ارزش هاي اجتماعي است، به طوري که در ماه رمضان بسياري از هنجارهاي ديني مطلوب که به فراموشي سپرده شده بود، آرام آرام شادابي مي يابد و رويش دوباره پيدا مي کنند.
تهیه و تنظیم: دایره اجتماعی فرماندهی انتظامی شهرستان بافق
