موسوی بلده: آموزش قرآن پایه اول با معلمان بدون تخصص صورت می‌گیرد

به گزارش خبرنگار ایکنا؛ در ادامه پیگیری موضوع ارزیابی کیفی و محتوایی کتاب آموزش قرآن پایه اول، گفت‌وگویی با سیدمحسن موسوی بلده، از اساتید برجسته قرآن انجام شده که مشروح آن در ادامه آمده است؛

ارزیابی شما از آموزش‌های قرآن چیست؟

ارزیابی من در مجموع مثبت است و به نظرم محتوا خوب است، اما پیشنهاداتی دارم.

آیا آموزش قرآن به کودکان از پایه اول ضروری است؟

از نظر اینکه کودک در کلاس اول نوسواد محسوب می‌شود و حروف را کم‌کم می‌شناسد از این رو اگر بخواهیم با همین حروف قرآن بخواند و با متن عربی قرآن آشنا شود، شاید سنگین باشد و نظرم این است که محتوای کلاس اول ادامه همان محتوایی باشد که در پیش دبستانی و مهدهای کودک آموزش می‌دهیم و کودکان در این دوره از طریق بازی، شعر، قصه، نقاشی و ... با قرآن آشنایی پیدا می‌کند و یا سوره‌های کوچک را از حفظ می‌کنند؛ از این رو شاید صلاح باشد که کلاس اول را به همان فضای پیش دبستانی اختصاص دهند.

با توجه به اینکه همه دانش‌آموزان دوره پیش دبستانی را طی نمی‌کنند و یا در مهدکودکی بوده‌اند که اصلاً آموزش قرآن نداشته است، چه باید کرد؟

کسانی که در پیش دبستانی آموزش‌هایی را طی کرده‌اند، این پیش زمینه را دارند و ممکن است برای آنها آسان باشد که شروع به فراگیری قرآن کنند، اما برخی نیز اصلاً دوره پیش دبستانی را نداشته‌اند و جایی نرفته‌اند و یک مرتبه سوادآموزی قرآن برای آنها سخت می‌شود به همین دلیل بهتر است فضای آموزش قرآن در کلاس اول را به همان فضای آموزش پیش دبستانی اختصاص دهند.

آیا کتاب آموزش قرآن در ادامه و متناسب با فضای آموزش قرآن در دوره پیش دبستانی هست یا خیر؟

کتاب از نظر محتوای کلی اشعار، داستان‌ها و نقاشی‌ها برای کودک کلاس اول خوب است، اما در بحث سوادآموزی حروف و علائم، محتوا قدری سنگین است و بهتر است در کلاس دوم آموزش داده شود.

یکی از مسائل مهم در رابطه با آموزش قرآن در مدارس، معلمان هستند، معلمان چه اندازه می‌توانند در آموزش قرآن مؤثر باشند؟

تمام مشکل آموزش قرآن مدارس، معلمان قرآن هستند و نمی‌توانند آن گونه که باید با جذابیت به ارائه آموزش بپردازند و نمی‌توانند در کودکان ایجاد علاقه کنند؛ از این رو معلمان قرآن به اندازه 95 درصد می‌توانند مؤثر باشند. البته در جلسات تخصصی قرآن نظر دیگری داریم و عنوان می‌کنیم؛ قاری قرآن شدن، 20 درصد به معلم وابسته است و 80 درصد آن شنیدن تلاوت‌های اساتید مختلف است. اما بحث معلمان قرآن در مدارس، بحث ایجاد علاقه است که چندان در این امر توفیق نداشته‌اند. معلم است که با مهارت خود ایجاد علاقه کند و یا کودک را از قرآن دلزده کند و متأسفانه اغلب معلمان قرآن، برای این امر تربیت نشده‌اند.

راه حل چیست و چه باید کرد؟

به نظرم باید در کنار دوره تربیت معلم برای سایر دروس، برای درس قرآن نیز این آموزش‌ها وجود داشته باشد؛ از این رو معلمانی که دروس دینی و عربی را برعهده دارند، قرآن را هم تدریس می‌کنند و آموزش خاصی ندیده‌اند.

آیا می‌توان در این راستا از قاریان و اساتید قرآن در مدارس بهره گرفت؟

همه این افراد که نمی‌توانند وارد مدارس شوند و نمی‌شود از آنها استفاده کرد، اما آموزش و پرورش باید کار دیگری کند و همان‌گونه که برای دروس فیزیک، ریاضی، علوم و ... معلم تربیت می‌کند، برای درس قرآن نیز همین کار را انجام دهد. چرا باید پس از چهل سال از پیروزی انقلاب، معلمانی که قرار است آموزش قرآن بدهند، این دوره را طی نمی‌کنند. از این رو نبود تخصص معلمان در آموزش قرآن باعث شده که دانش‌آموزان یا علاقه‌مند نشوند و یا به درستی آموزش نبینند. در برخی موارد دیده شده که دانش‌آموزی که در خارج از مدرسه در جلسات قرآنی، آموزش دیده و در کلاس قرآن می‌خواند، به دانش‌آموز تشر می‌زنند که قرآن را به صورت عربی نخوان بخوان. و یا در کارنامه آنها با وجود اینکه دانش‌آموز قرآن را بلد نیست، نمره پایین نمی‌دهند و همین می‌شود که اکنون در سطوح و مقاطع بالاتر، در میان دانشجویان و حتی برخی اساتید دانشگاه می‌بینیم که روخوانی قرآن را بلد نیستند.

انتهای پیام