آسایشگاهی 140 نفره که تنها یک قرآن داشت/ ضرورت بیان آموخته‌های دوران اسارت

عبدالحسین جلالوند، از آزادگان سرافراز هشت سال دفاع مقدس در گفت‌وگو با خبرنگار ایکنا؛ ضمن معرفی و بیان خلاصه‌ای از چگونگی ورود خود به عرصه قرآن و فعالیت‌های قرآنی اظهار کرد: بنده متولد سال 1343 استان خوزستان شهر هفتگل هستم. پدرم اصالتا نهاوند همدان زندگی می‌کردند و ما سال 1347 مجددا به نهاوند مراجعه کردیم و دوران تحصیلی خود را در آنجا گذراندم.

وی تصریح کرد: ما باید از خود سؤال کنیم که چقدر توانسته‌ایم این ظرف وجودی خود را آماده کنیم؟ و چقدر توانسته‌ایم این مقدمات را فراهم کرده و برای فهمیدن سراغ این نسخه الهی برویم؟. متاسفانه با کمال تأسف باید عرض کنم که ما فقط به ظواهر قرآن تکیه زده‌ایم و به این موضوع فکر نکرده‌ایم که تا چه میزان توانسته‌ایم یک نگاه قرآنی در جامعه ایجاد کرده و آن را در میان مردم جا بیندازیم.

این آزاده سرافراز دفاع مقدس با اشاره به آیه شریفه «وَقُولُوا لِلنَّاسِ حُسْنًا»، بیان کرد: اگر جامعه ما تنها به همین جمله قرآنی تکیه و توجه می‌کرد، بسیاری از مشکلات اخلاقی جامعه حل می‌شد؛ چراکه طبق این بیان شریف الهی هر گاه توانستیم با خود مهربان باشیم و به نیکی حرف بزنیم، با بقیه مردم نیز نیز مهربان خواهیم بود. در کل اگر ما قرآن را یک نسخه شفابخش برای انسان که خداوند مهربان به آن را به سینه مبارک پیامبر اکرم(ص) نازل فرمودند، بدانیم و این نسخه شفابخش را همانطور که پزشکان برای بیماران نسخه شفابخش و دارو تجویز می‌کنند، تبدیل به دارو کرده و آن را در زمان‌های مربوط به خود عملیاتی و مصرف کنیم، اثرات مثبت آن را نیز در سطح خانواده و جامعه مشاهده خواهیم کرد.

جلالوند در ادامه با اشاره به نحوه ورود خود به جبهه‌های نبرد حق علی باطل نیز عنوان کرد: بنده اولین باری که به جبهه‌های دفاع مقدس رفتم، سال 1361 بود و با اینکه سن زیادی نداشتم، ولی با شور و هیجان فراوان عازم کردستان شدم. همانطور که همگان می‌دانند، درگیری‌های کردستان سال 58 و جنگ نیز یک سال بعد یعنی در سال 59 آغاز شد. سال 58 اوج مظلومیت بچه‌های ما در کردستان است یعنی بچه‌های رزمنده ما در کردستان سر بریده می‌شدند و نامردی‌های زیادی علیه نیروهای ما اتفاق افتاد. البته کسانی مانند شهدای والامقام شهید بروجردی توانستند به نوعی مردم کرستان را از اساس و پایه جذب کنند. بنده در مدت چندین سالی که در جبهه‌های مختلف از جمله در کرستان و نوار مرزی حضور داشتم، عرض می‌کنم که مردم کرد انصافا مردم نجیب و ساده‌ای هستند و امثال شهید بروجردی توانستند از این سرمایه و ظرفیت استاده کرده و با ایجاد ارتباط عاطفی و اخلاقی مردم کردستان را جذب کرده و به صحنه بیاورند.

وی افزود: در سال 62 اتفاق جالبی در زندگی خانوادگی ما رخ داد بدین صورت که خبر شهادت بردارم در عملیات خیبر به ما رسید و به طبع آن نیز مراسم سوم، هفتم و چهلم ایشان را بدون وجود جنازه در خوزستان، نهاوند و تهران برگزار کردند. زمانی که به مراسم سالگرد ایشان نزدیک شدیم، شایعه‌ای ایجاد شد که ایشان در عراق اسیر است و برخی نیز در این راستا با ما تماس برقرار می‌کردند که صدای وی را شنیده‌اند تا اینکه نزدیک مراسم سالگرد، نامه برادرم به دست ما رسید که در عراق اسیر است و این امر باعث ایجاد ناراحتی و مشکل بزرگی برای خانواده ما شد که تحمل آن بسیار دردناک بود.

این آزاده سرافراز دفاع مقدس تصریح کرد: بنده در سال 63 وارد جنگ شدم و به منطقه جنوب رفتم. در سال 64 شبی هنگام تماشای تلویزیون خبری پخش شد که اولین گروه مجروحین جنگ تبادل می‌شوند و در این خبر نیز با یکی از مجروحین ایرانی مصاحبه می‌کردند که بنده با اینکه این شخص برادرم بود ولی به دلیل سختی‌ها و آزار فراوانی که به ایشان وارد شده بود، وی را نشناختم و در تماس با خانواده بود که از آزادی برادرم همراه با گروه مجروحین باخبر شدم. نیروهای بعثی هنگامی که تیر خلاص را به مجروحین می‌زدند، بچه‌های ما را به رگبار می‌بستند که هر دو پای برادر بنده نیز از زانو به پایین به رگبار بسته شده و استخوان‌های برادرم خرد شده بود.

وی ادامه داد: چیزی که باعث شد، بنده و امثال بنده جذب در جبهه‌های جنگ شویم، اخلاق خوبی بود که مشاهده می‌کردیم. فضای جبهه بسیار معنوی بود و هر کسی به جبهه می‌رفت، جذب آن می‌شد. بسیاری از عزیزان همسنگری ما بودند که شهید شدند و بنده درس‌های فراوانی از ایشان گرفتم. در حقیقت اخلاق کریمانه‌ای که برخی از این عزیزان داشتند، ما را جذب می‌کرد. برای مثال شهید محسن بهمن‌نژاد یکی از شهدایی بود که همیشه متبسم بود و حال خاصی داشت و همیشه با احترام بنده و دیگران را خطاب می‌کرد که این اخلاق زیبا بر روی همه اثرگذار بود. شهید والامقام دیگری به نام سیدسلمان معصومی داشتیم که این شهید بزرگوار همیشه گردن ما را می‌بوسید و می‌گفت «این جای شمشیر امام زمان(عج) است!» بنده به شهید محسن بهمن‌نژاد گله می‌کردم که سیدسلمان هر وقت که من را می‌بیند، اینطور می‌گوید که ایبن شهید والامقام در پاسخ به بنده چنین گفت که «برادرم ما لیاقت داشته باشیم که امام خود را ببینیم، اگر گردن ما را هم زد اشکالی ندارد». این جمله نشان دهنده معرفت بالا و ظرف وجودی این شهید گرامی است.