به گزارش ایکنا؛ شايسته است كه حاجى، پس از بازگشت از سفر مكه، وليمه دهد؛ يعنى از مؤمنين، اقوام و دوستان و آشنايان پذيرايى كرده و آنان را اطعام كند.
واژه وليمه در لغت به معناى طناب و ريسمان است و چون اطعام به مؤمنين به منزله ريسمان محبت است به آن وليمه گفته شده است. بعضى در معناى وليمه گفتهاند: به هر طعامى كه براى گروهى فراهم شود، وليمه گفته مىشود.
در روايات اسلامى سفارش شده است كه هنگام عروسى، تولد، ختنه، خريد منزل و بازگشت از سفر حج وليمه دهيد. چنانكه رسول خدا(ص) در اين زمینه فرمودهاند: «لا وَليمَةَ الّا في خَمسٍ، في عُرسٍ أو خُرسٍ أو عِذارٍ أو وَكارٍ أو رِكاز؛ وليمه نباشد مگر در پنج مورد: زفاف (عروسى)، تولد فرزند، ختنه، خريد منزل و بازگشت از سفر حج».
اطعام كردن و غذا دادن در موارد پنج گانه از سنتهاى ديرينه اسلام و حتى قبل از اسلام است. در تاريخ آمده است كه بعد از خطبه عقد خديجه و رسول خدا(ص)، خديجه به آن حضرت گفت: به عمويت بفرما براى وليمه عروسى، شترى بكشد. همچنين روايت شده كه پيامبر اكرم(ص) در مراسم ازدواج با «زينب بنت جَحش» و «ميمونة بنت حَرث» وليمه داد.
درباره وليمه حج، به اين نكته در روايات اشاره شده است كه اطعام و وليمه، بعد از بازگشت از سفر حج، جنبه خودنمايى، اظهار سخاوت و رقابت نداشته باشد. چنانكه از امام باقر(ع) روايت شده است كه فرموده: «الوَليمَةُ يَومٌ وَ يَومان مَكرَمَةٌ وَ ثَلاثَة ايام رِياءٌ وَ سُمعَة؛ اطعام در يک روز، وليمه؛ در دو روز احترام و كرامت، و سه روز آن ريا و خودنمايى است».
در روايتى ديگر امام صادق(ع) به نقل از رسول خدا(ص) فرموده است: «الوَليمَةُ اوَّلُ يَومٍ حَقٌ وَ الثاني مَعروفٌ وَ ما زادَ رياءٌ وَ سُمعَة؛ وليمه، در روز اول «حق» و در روز دوم «معروف» و مازاد بر آن ريا و خودنمايى است.»
بدين ترتيب مىتوان گفت كه وليمه دادن پس از بازگشت از سفر پر بركت حج براى مؤمنان از سنتهاى اصيل و ريشهدار اسلامى است. حاجى براى رضاى خداوند متعال و به شكرانه توفيق زيارت خانه خدا و قبور مطهر رسول خدا(ص) و حضرت فاطمه(س) و ائمه معصومين(ع) در بقيع، حداكثر به مدت سه روز اقوام، دوستان و آشنايان، به ويژه مستمندان را اطعام و پذيرايى كند.
در برپایی وليمه حج باید چند مورد را مدنظر قرار داد. که در ادامه بدان اشاره می کنیم. پرهيز از اسراف و تبذير در ميهمانىها. دعوت از همه اقشار و خصوصى نكردن اطعام سفر حج. بيان خاطرات معنوى و توجه كمتر به امور مادى حج. بيان خاطرات شيرين و فراموش كردن خاطرات تلخ. نقل محاسن همسفران و چشم پوشى از ضعفهاى احتمالى آنان.
اسراف در برنامههاى مربوط به وليمه سبب شده است تا افرادى به دليل يا بهانه عدم امكان رقابت با اين برنامهها، از انجام اين سفر معنوى چشمپوشى کرده و اين توفيق از آنان سلب شود.
براساس نظر اكثر حضرات مراجع بزرگوار تقليد، هزينه اين مراسم جزو هزينههاى سفر محسوب نشده و از شرايط استطاعت نيست، بنابراين كسانى كه بتوانند هزينه سفر را تأمين کند و ساير شرايط لازم ديگر را داشته باشند، مستطيع است ولو هزينه وليمه را نداشته باشد.
انتهای پیام