کامبوزیا پرتوی: سینمای دفاع مقدس هویت مستقلی ندارد/«بازی بزرگان» اولین و آخرین تجربه من در ژانر دفاع مقدس است

کامبوزیا پرتوی؛ نویسنده و کارگردان سینما در گفت‌و‌گو با خبرنگار ایکنا با بیان اینکه سینمای دفاع مقدس هویتی مستقل ندارد، اظهار کرد: سینمای دفاع مقدس را دنبال نمی‌کنم و به آن نیز علاقه‌مند نیستم، چون این گونه هویتی دولتی پیدا کرده است. این حوزه به نوعی تمام ماهیتش را از دولت وام می‌گیرد، برای همین از «به وقت شام» گرفته تا... کارهای دیگر، شکلی دولتی دارند. درباره این گونه سینمایی باید تأکید کنم وضعیت دولتی بودن این ژانر به اندازه‌ای افراطی است که هنوز بعد از چهار دهه من فیلمی را سراغ ندارم که در این عرصه تولید شده باشد، اما ماهیتش دولتی نباشد!

وی افزود: دولتی بودن این ژانر نیز امری گریزناپذیر است، چون در قدم اول برای ساخت این کار نیاز به شهرک دفاع مقدس است . این حوزه نیز در اختیار سپاه است. چنین وضعیتی در دیگر بخش‌ها نیز وجود دارد. با توجه به این توضیحات، علاقه‌ای ندارم که در این حوزه کار کنم، البته فیلم «بازی بزرگان» را در کارنامه خود دارم اما فکر می‌کنم همین یک کار در کارنامه من ویژه دفاع مقدس، کافی باشد.

این فیلمساز با بیان اینکه سینما رسانه‌ای صرفاً تفریحی نیست، تصریح کرد: به شخصه سینما را رسانه ای می‌دانم که صرفا برای تفریح شکل گرفته بلکه می‌توان به واسطه آن حرف‌هایی نیز زد، البته تاکید می‌کنم که برای هنر هفتم، رسالت اندرز‌گویی را  نیز قائل نیستم.

هیچگاه در کارگردانی فیلم به این فکر نبودم که باید پندی به مخاطب بدهم

وی در پاسخ به این پرسش که آیا در دو فیلم «کافه ترازیت» و «کامیون» وی به دنبال پیام‌رسانی به تماشاگر بوده یا اینکه قصه‌ای روایت شده که هر بیننده می‌توانسته از آن نتیجه‌ای دلخواه خود استنباط کند؟، گفت: من نه تنها در این کارها بلکه در کارهای دیگرم نیز وقتی می‌خواهم اثری تولید کنم به این فکر نمی‌کنم که قصد دادن پندی را دارم، اما اگر از قصه‌ای که روایت می‌کنم، فرد یا گروهی ارزیابی خوبی داشته باشند این اتفاقی است که من از آن به نیکی یاد می‌کنم.

این کارگردان درباره جشنواره‌های متعددی که در کشور ما برگزار می‌شود نیز گفت: بیشتر جشنواره‌هایی که در کشور ما برگزار می‌شود به مثابه شو است، اما به هر حال حتماً احساس نیازی بوده که آن جشنواره برپا شده است. این احساس نیاز برخی مواقع از هنرمندان بوده و در زمان‌های دیگر دولت بانی آن فستیوال‌ها بوده است.

روزگاری کانون پرورش فکری کودک و نوجوان حامی سینمای کودک بود

وی در پاسخ به سؤالی دیگر مبنی بر اینکه چرا دیگر همچون گذشته به سینمای کودک بها داده نمی‌شود، گفت: اینکه چرا در گذشته سینمای کودک ما تا به این اندازه شکوفا و پرمخاطب بود؟ دلیلش آن است که در آن دوران کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان حامی تولیدات مورد نظر بود. در ضمن این مرکز امکانات نمایش را برای آثار مربوطه در سراسر ایران فراهم می‌کرد. در کنار این مسئله سینماهایی در شهر وجود داشت که به فیلم کودک اختصاص داشت. مسئولان نیز در آن دوران نسبت به این حوزه دغدغه‌مند بودند و از کارهای مربوطه حمایت ویژه به عمل می‌آوردند. در چنین شرایطی آیا نباید انتظار روزهای خوبی را برای سینما داشت؟

سینمای دینی نباید به محلی برای مال‌اندوزی تبدیل شود

وی در بخش دیگری از سخنان خود به دو فیلم «شب» و «هر شب تنهایی» که با محوریت امام رضا (ع) تولید شده، اشاره کرد و گفت: رمز موفقیت چنین فیلم‌هایی در انگیزه ساخت این قبیل کارها است، چون اگر این حوزه به محل مال‌اندوزی تبدیل شو.د کارهای مربوط هم بدون هیج نتیجه و دستاوردی خواهد بود، اما اگر فیلمی تنها با عشق به موضوع خلق شود مطمئناً با پذیرش تماشاگر همراه خواهد بود. مطلب دیگر که من خود سعی می‌کنم در کارهای اینگونه رعایت کنم این است که به نیازهای جامعه در داستان مورد نظرم توجه کنم، چون تماشاگر باید ببیند موضوع مورد نظرش در جامعه عینیت دارد تا در ادامه آن را بپذیرد.

پرتوی در بخش دیگری از سخنان خود درباره فیلمنامه «محمد رسول‌الله» و اینکه چرا این فیلم نتوانسته انتظارات را برآورده کند؟ گفت: برای اینکه یک فیلم بتواند در جنبه‌های مختلف موفق باشد باید برای آن برنامه‌ریزی کاملاً صورت گیرد، اما ما معمولاً برنامه‌ریزی کاملی در این زمینه نداریم. در کلامی دیگر متصوریم که برنامه‌ریزی تنها به ساخت یک اثر خلاصه می‌شود، در صو.رتیکه برای نمایش و حتی نحوه استقبال تماشاگران هم باید برنامه‌ریزی جامعی صورت گیرد.

«الرساله» از بازیگران مطرح جهانی سود برد اما «محمد رسول‌الله» فاقد چنین برگ برنده‌ای بود

فیلمنامه‌نویس «محمد رسول‌الله» در پایان افزود: برای درک بهتر، کار مصطفی عقاد (الرساله) را به عنوان مثالی موفق در این بخش نام می‌برم تا ببینیم چگونه شده که این کار توانسته تا به این حد ماندگار باشد. این فیلم در مهمترین رکن که همان تصویر است از بازیگران متعددی سود برده که هر یک از کشوری است. یعنی از آمریکا گرفته تا یونان و دیگر کشورها ما شاهد هنرمندان بزرگی هستیم. این موضوع باعث می‌شود تا این انگیزه  در دیگر کشورها هم ایجاد شود تا بیننده این  فیلم باشند، اما این اتفاق در «محمد رسول‌الله» رخ نداد، البته صحبت‌هایی شد که بازیگرانی از مصر و هند در این فیلم سینمایی حضور داشته باشند، اما نمی‌دانم چه اتفاقی رخ داد که این خواسته محقق نشد.

گفت‌و‌گو از داود کنشلو

انتهای پیام