اخلاق حرفه‌ای در تئاتر/ هنرمندان مدیریت اخلاقی داشته باشند
گروه فرهنگی - یک پیشکسوت تئاتر با بیان اینکه اساس نمایش اخلاق است، افزود: به گفته افرادی که در گذشته آموزش تئاتر می‌دادند، تئاتر به معنای نیایش است، اگر به صحنه عمق داده شود، مقدس است چرا که تئاتر در قدم اول انسان‌سازی برای خود فرد ایجاد می‌کند. انسانیت ما با رشد جسمی نیست. اخلاق رشد عملی اندیشه و دانش رشد تئوری است.
به گزارش ایکنا از خراسان رضوی، سیدمحسن مصطفی‌زاده، هنرمند پیشکسوت تئاتر شب گذشته، 2 بهمن‌ماه، در نشست تخصصی «تئاتر مسجد و احیای تئاتر مردمی» درخصوص اخلاق حرفه‌ای کار تئاتر اظهار کرد: با توجه به ویژگی‌های تئاتر مثل ترکیب سنی، پراکندگی ذائقه و... باید اخلاق حرفه‌ای تئاتر، بهتر شود. اخلاق صحنه و هنر تئاتر با اخلاق جامعه متفاوت است. بعضی از افراد برای تنوع به تئاتر آمده‌اند اما برخی این حرفه را برای همه عمر انتخاب کردند.وی افزود: یک هنرمند واقعی باید ثانیه به ثانیه در ذهن خود سؤال داشته باشد چرا که هنر با سؤال آغاز می‌شود. برخی کم می‌دانند اما بعضی نمی‌دانند. تمام اشتباهات و نادرستی‌ها از کم‌دانستن است. درجه و فهم هرکس از هنر به اندازه سؤالات او است.
این هنرمند پیشکسوت تئاتر با اشاره به اینکه در تئاتر عوامل و انگیزه‌های هیجانی مثل درآمد و امتیاز نداریم، تأکید کرد: سؤال پرسیدن قدم اول آگاهی است. همه ما تا زمانی که در مقابل سؤال قرار نگرفته‌ایم، فکر می‌کنیم همه چیز را بلدیم. وقتی می‌پرسیم تئاتر چیست، شاید همه اطلاعاتی در این زمینه داشته باشند اما کسی نمی‌تواند تعریفی از تئاتر کند.
وی با طرح این سؤال که اخلاق حرفه‌ای تئاتر چیست، عنوان کرد: برخی حرفه‌ای بودن را به درآمد یا سابقه تعریف می‌کنند اما در عرفان، قدم اول نشناختن است. فروتنی دلیل رسیدن به کمال است. نمایش خودنمایی است. بازیگر خود را می‌خواهد نشان دهد. نمایش در نقش غیر خود فرورفتن است که هنرهای دیگر این خطر را ندارند. بازیگر نقش را در حضور جمع می‌آفریند. خودنما و متکبر نشدن خیلی سخت است.
مصطفی‌زاده خاطرنشان کرد: به سه دلیل برای یک بازیگر اخلاق بیشتر ارزش دارد. اخلاق جوهره وجودی معنوی است که خود را بشناسیم. اخلاق تئوری نبوده بلکه عملی و از زیرشاخه‌های حکمت عملی است. برای اخلاق باید عمل را تجربه کرد. بازیگر وقتی از نقش درآمد، نباید خود را طلبکار همه بداند. کمدی و تراژدی تهذیب‌کننده اخلاق است. اخلاق؛ سیرورت انسان و از نقطه‌ای به نقطه دیگر است.
وی در خصوص اخلاق صحنه اظهار کرد: اساس نمایش اخلاق است. اساس نمایش بر درام بوده و اساس درام بر حرکت است. به گفته افرادی که در گذشته آموزش تئاتر می‌دادند، تئاتر به معنای نیایش است. اگر به صحنه عمق داده شود، مقدس است چرا که تئاتر در قدم اول انسان‌سازی برای خود فرد ایجاد می‌کند. انسانیت ما با رشد جسمی نیست. اخلاق رشد عملی اندیشه و دانش رشد تئوری است. در اخلاق، ارزش‌ها عمل است.
این پیشکسوت تئاتر عنوان کرد: تئاتر زیباترین و نزدیک‌ترین هنر به عرفان و نزدیک‌ترین هنر به اخلاق است. هنرمندان تئاتر باید اسباب خودبینی را بشکنند. تئاتر مرکز خودنمایی است. هنرمند تئاتر باید تلاش مضاعف‌کند تا خودنمایی و خودبینی را از بین برد. تئاتر، خود و جامعه را می‌سازد.
وی خاطرنشان کرد: اخلاق را باید در باید و نبایدها دنبال کنیم و بر خود کنترل مدیریت اخلاقی داشته باشیم. معیار اگر اخلاق و خدا نباشد، هرکاری مجاز است. برای خودسازی الگوی بیرونی نداشته باشیم چرا که ناامید خواهیم شد. باید الگو خودتان باشید که این اخلاق عملی است.
انتهای پیام
