امامزاده عبدالله(ع) آمل؛ مأمنی در دیار علویان

به گزارش ایکنا از مازندران، آستان مبارک امامزاده عبدالله(ع) یکی از مشهورترین امامزادگان استان به شمار میآید که در بخش مرکزی شهرستان آمل، دهستان بالاخیابان لتکوه، فاصله ۱۴ كیلومتری آمل مسیر بزرگراه هراز و در حاشیه جنگل و سمت راست روستای اسكوه محله واقع شده است.
بنای قدیمی آن در سال‌های ۱۳۴۲ تا ۱۳۵۰ نوسازی شده بود درسال ۱۳۸۹ تخریب گردید و بنای معظمی در حال احداث می باشد، ضریح آن از طلا و نقره به طول۴۶۳سانتى‌متر، عرض ۳۷۵سانتى‌متر، و ارتفاع ۲۷۵سانتى‌‌متر که به وسیلهٔ هنرمندان ماهر اصفهانى ساخته شده و در سال ۱۳۵۳ درمحل نصب و نیز در سال۱۳۸۲ به وسیله هیئت امنا مورد مرمت قرارگرفته است. این بقعه دارای محوطه‌ای به وسعت تقریبی ۲۰ هکتار است.
این آستانه دارای ۲۱۰ زائرسرا و ۴۱ باب سوئیت زائر و امکاناتی همچون؛ بازارچه، امكانات رفاهی، بانك، نانوایی، گرمابه عمومی و خصوصی، مخابرات، نیروی انتظامی، پست، سالن چلوكبابی، كشتارگاه، پاركینگ، پارك و شهربازی با چشم اندازی زیبا از جنگل و كوهستان است و همه ساله زائرین، مسافرین و گردشگران زیادی از سراسر میهن اسلامی و خارج از كشوررا پذیر است.

از آثار قدیمى آستانهٔ‌ امامزاده عبدالله(ع) حوض شفا و مرقد بى‌بى‌ فاطمه و سقاخانه آن است که به وسیلهٔ سازمان اوقاف تجدید بنا شده‌اند.

ابن امامزاده یکی از امامزادگان شاخص ایران است و هنگامی که در جادهٔ هراز به سوی آمل در حرکت هستید، پنج کیلومتر مانده به آمل، جاده‌ای از راه اصلی جدا می‌شود که از میان جنگل‌های انبوه، به امامزاده عبدالله می‌رسد. ساختمان اصلی امامزاده در سال ۱۳۴۳ هجری شمسی تخریب و بنای نوساز و با عظمت کنونی به جای آن‌ساخته شد. در صحن بنای امامزاده ضریحی از طلا و نقره کار هنرمندان اصفهان کار گذاشته شده است.

از آثارقدیمی آستانه امامزاده عبدالله، حوض شفا، مرقدبی‌بی فاطمه و سقاخانه آن است.در سال های اخیر ساختمان اصلی امامزاده تخریب شد و معماری آن که به زمان پهلوی برمی گشت از بین رفت و جای آن طرح جامع امامزاده که بزرگترین طرح امامزاده‌ای در شمال ایران است جایگزین بقعه قبلی شد.

امامزاده عبدالله(ع) از نوادگان امام موسی كاظم(ع) و دارای كرامات زیادی است.

زیارت نامه این امامزاده چنین نوشته شده است: «السَّلامُ عَلَیکَ اَیُّهَا السَّیِّدُ الزَّکِیُّ، اَلطّاهِرُ الوَلِیُّ، وَالدّاعِی الحَفِیُّ؛ اَشهَدُ اَنَّکَ قُلتَ حَقّاً، حَقّاً، وَنَطَقتَ حَقّاً وَصِدقاً، وَدَعوتَ اِلی مَولایَ وَمَولاکَ، عَلانِیَةً وَسِرًّا، فازَ مُتَّبِعُکَ، وَنَجا مُصَدِّقُکَ، وَخابَ وَخَسِرَ مُکَذِّبُکَ، وَالمُتَخَلِّفُ عَنکَ، اَشهَد لی بِهذهِ الشَّهادَةِ، لِاَکونَ مَنَ الفائِزینَ بِمَعرِفَتِکَ وَطاعَتِکَ، وَتَصدیقِکَ وَاتِّباعَکَ، وَالسَّلامُ عَلَیکَ یا سَیِّدی وَابنَ سَیِّدی. اَنتَ بابُ اللهِ المُؤتی مَنهُ، وَالمَأخوذُ عَنهُ، اَتَیتُکَ زائِراً، وَحاجاتی لَکَ مُستَودِعةً، وَها اَنَا ذا اَستَودِعُکَ دینی وَاَمانَتی، وَخَواتیمَ عَمَلی، وَجَوامِعَ اَمَلی اِلی مُنتَهی اَجَلی، وَالسَّلامُ عَلَیکَ وَ رَحمَةُ اللهِ وَبَرَکاتُه.

سلام بر تو ای آقای پاک و پاکیزه و سرور من و ای دعوت کننده (به حق) به مهربانی، گواهی دهم که تو حق گفتی و به حق و راستی سخن کردی و (مردم را) آشکارا و نهان بسوی مولای من و مولای خودت دعوت فرمودی رستگار شد پیرو تو و نجات یافت تصدیق کننده‌ات و نومید و زیانکار شد تکذیب کننده‌ات و آنکس که با تو مخالفت کرد گواه باش برای من این گواهی را تا من بوسیله معرفت و اطاعت تو و تصدیق و پیروی کردنت از زمره رستگاران باشم و سلام بر تو ای آقای من و ای فرزند آقای من توئی درگاه خدا که از آن درآیند و (معالم دین را) از آن بگیرند آمده‌‌ام به درگاهت برای زیارت و حاجت‌های خود را به تو سپرده‌ام و من اکنون به تو می سپارم دینم و امانتم و سرانجام کارهایم و همه آرزوهایم را تا پایان عمرم و بر تو باد سلام و رحمت خدا و برکاتش».

انتهای پیام