قسم خوردن به مقدسات آخرین راه برای اثبات یک مدعا است

نصیرالدین جوادی، مدرس دانشگاه معارف قرآن و عترت اصفهان در گفت‌وگو با ایکنا از اصفهان درباره شرایط و زمان قسم خوردن به مقدسات، اظهار کرد: زمانی که حق و حقوق کسی در حال ضایع شدن و یا لازم شد که در محضر دادگاه سوگند یاد کند، فرد باید سوگند خورده و از حق و حقوق خود دفاع کند.
وی ادامه داد: قسم دروغ خوردن حرام و گاهی اوقات نیز قسم خوردن مکروه است، مانند مواقعی که لزومی ندارد، اما فرد قسم می‌خورد. البته در فرهنگ دینی، زیاد قسم خوردن چندان خوشایند و شایسته نیست.
این استاد دانشگاه با اشاره به قسم خوردن در زمان خرید و فروش، افزود: قسم خوردن خصوصا به نام جلاله خداوند در هنگام خرید و فروش کالایی کراهت دارد و اگر این قسم خدای ناکرده دروغ باشد که اصلا حرام بوده و منجر به پرداخت کفاره می‌شود. در روایات نیز آمده است که در درستی سخن کسانی که زیاد قسم یاد می‌کنند شک کنید. 

دروغ زمینه‌ساز رواج قسم خوردن‌های نابجا است
جوادی با بیان اینکه امروزه در جامعه ما قسم خوردن در میان مردم رواج زیادی پیدا کرده است، خاطرنشان کرد: جوامعی که دروغ در آنها زیاد است مردم زیاد به قسم خوردن متوسل می‌شوند، چرا که در سطح اجتماعی فرد دروغگو سعی می‌کند حرفش را با قسم خوردن ثابت کند، اما در فرهنگ ایران باستان مردم اهل راستی و راستگویی بودند و متاسفانه ما در یک سیر تاریخی به این وضعیت دچار شده‌ایم.
وی گفت: یکی از علل شیوع این وضعیت در کشور شاید این باشد  که دروغگویی یا به قول خودشان «نگفتن حقیقت» در بین برخی مسئولان جایگاه  پیدا کرده و مردم احساس می‌کنند که برخی مسئولین آن هم در جایگاه‌ها و چهره‌های مذهبی در حال دروغ گفتن به آنها هستند، این مسئله تا حدودی سبب رواج دروغ و در کنار آن سوگند خوردن در جامعه شده است. 

قسم خوردن آخرین راه برای اثبات کردن حقی است
جوادی تصریح کرد: در آموزه‌های دینی زمانی که کار به شدت گره خورده و راهی برای حل مشکل نیست، می‌توان به سوگند خوردن متوسل شود. مثلا در قانون «لعان» اگر مردی نسبت به همسرش نسبت ناروایی نسبت دهد و شاهدی هم نداشته باشد باید چهار بار بر درستی حرف خود سوگند بخورد و در مقابل نیز خانم اگر حرف شوهرش را انکار کند باید چهار بار مخالف آن سوگند خورده و مرتبه پنجم بگوید «قسم خداوند بر من باد اگر دروغ بگویم» تا آن اتهام از او رفع شود.
مدرس دانشگاه معارف قرآن و عترت اصفهان بیان کرد: اگر کسی به دروغ سوگند بخورد و در دادگاه ثابت شود که او دروغ گفته است، قاضی می‌تواند تحت عنوان تعزیر او را مجازات کند و یا اگر کسی بر انجام کاری سوگند خورد و بعد آن را انجام نداد، باید کفاره عدم انجام سوگندش را بپردازد. 
انتهای پیام