بارالها عفت اندیشه عنایت کن/ 5 وجه عفت

به گزارش ایکنا؛ عفت را کم و کوچک نفهمیده‌ایم و آن را فقط در پوشش جست‌وجو نمی‌کنیم؛ در فکر، نگاه، گفتار، رفتار و نهایتاً در پوشش است. امروز در دوازدهمین روز از ماه مبارک رمضان از خداوند عفتی را مسئلت می‌کنیم که تا عمق وجودمان ریشه بدواند و الهی‌مان کند.

در دعای روز دوازدهم از خداوند می‌خواهیم:

«اللَّهُمَّ زَیِّنِّی فِیهِ بِالسِّتْرِ وَ الْعَفَافِ وَ اسْتُرْنِی فِیهِ بِلِبَاسِ الْقُنُوعِ وَ الْکَفَافِ وَ احْمِلْنِی فِیهِ عَلَی الْعَدْلِ وَ الْإِنْصَافِ وَ آمِنِّی فِیهِ مِنْ کُلِّ مَا أَخَافُ بِعِصْمَتِکَ یَا عِصْمَةَ الْخَائِفِین؛ خدایا! در این روز مرا به زیور ستر و عفت نفس بیارای و به جامه قناعت و کفاف بپوشان و به کار عدل و انصاف بدار و از هرچه ترسانم مرا ایمن ساز. به نگهبانی خود، ای نگهدار و عصمت بخش خدا ترسان عالم».

پیام اول: زینت پیدا کردن به ستر و عفاف

در این فراز از خداوند طلب می‌‌‌کنیم که ما را به عیب‌پوشی و عفت نفس آراسته و زینت دهد، زیرا ستاریت و پرده پوشی از صفات حمیده الهی است و خداوند ما را نیز به عیب‌پوشی، دعوت کرده است. پیغمبر اکرم (ص) از خداوند درخواست کرد که روز قیامت، رسیدگی به حساب امتش را به خودش واگذار کند. خطاب شد: پیغمبرم! من بیشتر از تو به آنها مهربانم. امت تو در خفا گناه کرده است و من ستارالعیوبم؛ نمی‌خواهم تو هم که پیغمبرشان هستی، از گناهان آنها‌ آگاه شوی. من خودم به حساب آنها رسیدگی می‌کنم.
اما عفاف، به معنای پاکدامنی و خویشتن داری است و عفیف، کسی است که در برابر خواسته‌های نفسانی خود را حفظ کند. قرآن کریم از این ارزش انسانی و اسلامی، با واژه‌هایی چون عفاف یاد کرده است و یکی از ویژگی‌های مؤمنان راستین را پاکدامنی و عفاف می‌داند.

انواع عفت: 1.عفت در فکر 2.عفت در نگاه 3. عفت در گفتار 4.عفت در رفتار 5.عفت در پوشش

موجبات عفاف: 1.رضایت‏ به کفاف 2.غیرت 3.قناعت 4.عقل.

پیام دوم دعا: پوشیدن لباس قناعت و لباس کفاف

ستر و لباس دونوع است: 1.ستر و لباس ظاهری: لباسی است که عیوب ظاهری انسان (عورت و غیره) را با آن می‌پوشاند. 2.ستر و لباس باطنی: لباسی که جلوی ذلت و خواری انسان را می‌گیرد و آن دو چیز است: 1- قناعت 2- کفاف از خداوند (کفاف یعنی راضی بودن به معاش، بقدری که زندگی انسان بگذرد) و در این دعا به آن دو چیز اشاره و از خداوند آن را طلب می‌کنیم.

قناعت در لغت، به معنای بسنده کردن به مقدار کم از کالای مورد نیاز و رضایت به چیزی است که نصیب شخص می‌شود. در علم اخلاق، قناعت در مقابل حرص به کار می‌رود. صفت قناعت موجب می‌شود که شخص به مقدار نیاز و ضرورت بسنده کند و زاید بر آن را نطلبد و در مقابل، صفت حرص موجب می‌شود انسان به گردآوری دارایی بیش از نیاز بپردازد. ریشه حرص، حب دنیاست و انسان را به جهت اشتغال به دنیا و گردآوری دارایی، از آخرت و عمل نیک بازمی‌دارد. 

پیام سوم: برخورداری از عدل و انصاف

عدالت و انصاف از صفاتی است که همه انسان‌ها آن را گرامی داشته و در جوامع بشری ارزش دارند. عدل همان قانونی است که نظام عالم هستی بر محور آن می‌گردد و آسمان‌ها و زمین و همه موجودات با عدالت برپا هستند و جامعه انسانی نیز، که گوشه‌ای از عالم هستی است، نمی‌تواند از این قانون کلی جدا باشد، هرگونه انحراف و افراط و تفریط، تجاوز از حد و تعدی به حقوق جامعه خلاف عدالت است.

انصاف هم به معناى عدالت‌ورزى و اجراى قسط و اقرار به حقوق مردم و اداى آنهاست و این که هر خیرى را براى خود مى‌‌خواهم، براى دیگران هم بخواهم و هر زیان و ضررى که براى خود نمى‌پسندم، براى دیگران هم نپسندم. برخى از مردم در مقام سخن یا اداى شهادت، چنانچه منافع خود یا نزدیکان خود را در معرض خطر ببینند، به سادگى حاضر نیستند حقیقت را بگویند. مردى خدمت رسول خدا(ص) رسید و گفت: مرا از مکارم اخلاق آگاه کن. حضرت فرمودند: 1.عفو کردن کسى که به تو ستم کرده است. 2.پیوند با کسى که از تو بریده است. 3.بخشش به کسى که تو را محروم کرده است. 4.حق گویى، گرچه به ضرر خودت باشد. 

انواع انصاف: 1.انصاف در سخن 2.انصاف در عمل 3.انصاف در قضاوت.

پیام چهارم: امان از آنچه از آن می‌ترسیم

انسان از بسیاری چیزها می‌ترسد، ولی شایسته است انسان از این بترسد که نقصی به ایمانش وارد بیاید. ترس از دیگران و ترس از امور دنیوی، ترس از اینکه فقیر یا مریض شوم یا اینکه دشمن بر ضد من کاری کند، اینها ترس‌هایی است که مذموم است. انسان، جز خدا نباید از چیز دیگری بترسد. «کُلِّ مَا أَخَافُ» هم که اینجا می‌گوییم، مقصود آن مواردی است که انسان بترسد ایمانش از دست برود، بترسد که در معصیت واقع شود یا بترسد که عاقبت به خیر نشود. چنین خوف‌هایی مطلوب است. با این همه می‌فرماید «خدایا! از هر چیزی که از آن می‌ترسم، مرا ایمن بدار و اطمینان خاطر به من عطا کن» اگر کمی دقت کنیم، می‌بینیم اهل انصاف و عدالت نیستیم و به جز رو سیاهی و شرمندگی چیزی در دست نداریم. پس باید از خداوند متعال بخواهیم که از فضل خود به ما ترحم کند و ما را ایمن گرداند و از مفاسد گناهان در دنیا و آخرت نجات دهد.

برگرفته از کتاب  «۱۲۰ نکته و پیام از ادعیه ماه مبارک رمضان» نوشته حجت‌الاسلام روح‌الله بیدرام.

انتهای پیام