پایان بهار و رونق تولید

به گزارش ایکنا، جهان اقتصاد نوشت: البته در جامعه ما رسم نیست که در طول مسیر عملکردمان را مورد ارزیابی قرار دهیم، بلکه روش معمول این است که بدون استفاده از مسیریاب و با بی توجهی کامل به علایم هشدار دهنده به مسیر خود ادامه داده و وقتی از ناکجا آباد سر درآوردیم، زمین و زمان را مقصر بدانیم جز خودمان. این فرهنگ عدم ارزیابی و به اصطلاح خودمان “بی حساب و کتابی” تا آنجا نهادینه شده که حتی دو مرکز رسمی که مسئولیت ارائه آمار اقتصادی را بر عهده دارند، یعنی بانک مرکزی و مرکز آمار ایران نیز با ارائه آمار مربوط به دوره های قبل همواره پس از مرگ سهراب نوش دارو تجویز می کنند، بگذریم از اینکه در موارد زیادی حتی اعداد و ارقامشان هم با هم همخوانی ندارد و گویا آمار اقتصادی دو کشور متفاوت را ارائه می دهند!

بگذریم. در این نوشتار نگارنده بر آن است که سنت شکنی کرده و در طول مسیر و حال که در آستانه پایان بهار قرار داریم، ارزیابی اجمالی از شعار امسال ارائه دهد. چند هفته پیش صندوق بین المللی پول، یکی از معتبرترین سازمان های بین المللی اقتصادی جهان اعلام کرد که پیش بینی می کند متوسط رشد اقتصادی منطقه خاورمیانه، شمال آفریقا، افغانستان و پاکستان در سال میلادی جاری برابر ۲/۷ % باشد. از آنجا که ایران هم در این منطقه قرار دارد، در نگاه اول این آمار امیدوار کننده به نظر می آید. لیکن گزارش مذکور ادامه می دهد که تنها سودان و ایران موفق شده اند به طور همزمان از رشد اقتصادی منفی، تورم بالا و بیکاری زیاد بهره مند گردند. حتی نگارنده که از علم اقتصاد بی بهره است می داند که رشد اقتصادی و تورم و هم چنین تورم و بیکاری در جهت مخالف هم حرکت می کنند و تغییر جهت این متغیرهای اقتصادی نسبت به هم قوانین مسلم اقتصادی را به چالش کشیده و به قول رندی مستحق نامزدی جایزه نوبل اقتصادی است! چند روز پیش هم بانک جهانی، دیگر مرجع اقتصاد جهان اعلام داشت که در سال جاری ایران تنها بالاتر از نیاکاراگوئه، در قعر جدول رشد اقتصادی کشورهای جهان قرار داشته و رشد اقتصادی کشورمان را منفی ۵/۴ % پیش بینی کرد! چنانچه این آمار قابل استناد بوده و دسیسه دشمن خارجی نباشد، این نگرانی در دل هر ایرانی ایجاد می شودکه قبل از رسیدن به پایان فصل بهار به خزان رونق تولید رسیده ایم. اما چرا؟ بیائید نگاهی منصفانه به خودمان، دولتمان، نظاممان و در نهایت جامعه مان بیاندازیم و ببینیم در بهار ۹۸ چه کرده ایم که نباید انتظار چنین وضع آشفته ای را در عرصه تولید داشته باشیم؟ قطعاً همگی در این نکته اتفاق نظر داریم که چنانچه تولید، اقتصاد، فرهنگ و اخلاق کشور با شعار درست می شد نه در قعر بلکه در صدر همه جداول قرار می گرفتیم.

با ارزیابی منصفانه از عملکرد خود در فصل بهار می بینیم که شبکه بانکی کشور در نهایت نابخردی به اقدامات ضد تولید ادامه داده و با اصرار بر فشردن پای خود بر گلوی صنعت، تولید کشور را به ورطه نابودی می کشاند و بانک مرکزی هم فقط و فقط به نظاره این سلاخی بی رحمانه نشسته و دل خود را به بخشنامه هایی خوش کرده که بانکها با تکیه بر قدرت و ثروت کوچک ترین ارزشی بر آن قایل نیستند و خر خود می رانند. سازمان امور مالیاتی خود نقش مدعی العموم و قاضی را ایفاء کرده و سازمان تامین اجتماعی در نهایت بی عدالتی بدون دادن حق دفاع به متهم که همان تولید کننده نگون بخت است، رای صادر می کند، تائید می کند و با مسدود کردن حساب های بانکی تولید کننده، ضبط سرمایه ثبتی و حتی با مصادره خطوط تلفن واحد تولیدی در نهایت قساوت راساً مبادرت به اجرای حکم می کند، بدون اینکه پای قوه قضائیه به عنوان قاضی عادل و بی طرف به ماجرا کشیده شود. البته که قوه قضائیه هم بیکار ننشسته و برای اینکه در این تعزیه سهمی برای خود دست و پا کند، اداره ثبت شرکتها بدون کسب اجازه از شبکه بانکی، سازمان های امور مالیاتی و تامین اجتماعی به وظیفه قانونی خود عمل ننموده و از ثبت هر گونه تغییر در شرکت امتناع می ورزد. چه هارمونی موزونی. اجرای قطعه زیبای رونق تولید را به ارکستری سپرده ایم که ا عضاء آن به جای آلات موسیقی چوبی برداشته اند و بر پیکر نحیف تولید فرود می آورند. در ادامه حمایت های همه جانبه دولت برای نیل به شعار امسال یعنی رونق تولید شاهد آن هستیم که مسئول شرکت گاز یک شهرستان اقدام به قطع گاز واحد تولیدی بزرگ در منطقه محروم کشور کرده و آن را به تعطیلی می کشاند بدون آن که به عواقب فاجعه بار این اقدام توجهی داشته باشد. این از عملکردمان در حمایت از تولید. اما در حوزه فرهنگ تولید چه کرده ایم؟ شعار رونق تولید فقط و فقط وقتی به اجرا در می آید که جامعه احساس امنیت کند، ارزش و جایگاه اجتماعی فعال اقتصادی متناسب با نقش وی در تولید ملی باشد و مجموعه نظام این پیام را آشکارا به جامعه منتقل کند که حال که زمین و زمان با ما در آویخته اند، تمام عیار به حمایت از اقتصاد ملی شتافته و نه تنها در حوزه عمل بلکه در بخش فرهنگ و ایجاد امنیت اجتماعی نیز از آن حمایت می کند. اما شاهد آن هستیم که دادستان اصفهان دوچرخه سواری خانم ها را جرم اعلام می کند، معاون رئیس جمهور اعلام می دارد که جرم نیست و در نهایت سخنگوی قوه قضائیه پا در میانی می کند، وسط قضیه را می گیرد و اعلام می دارد که اگر خانم ها هنگام دوچرخه سواری مرتکب جرمی نشوند اشکالی ندارد! قضاوت در مورد اهمیت موضوع، سرانجام کار و نقش آن در رسیدن به هدف رونق تولید را به عهده خواننده وا میگذاریم! حال که قصه به درازا کشید در نوشتاری دیگر به عواقب فاجعه بار رشد اقتصادی منفی و دلایل زیر بنایی آن از منظر ناکارآمدی مدیریت کشور پرداخته و این نوشتار را با این بیت که وصف حال همه ما ایرانیان است به پایان می بریم:

به جرم عشق توام، می کشند و غوغایی است

تو نیز بر لب بام آ، که خوش تماشائی است!

هاشم اورعی-استاد دانشگاه صنعتی شریف-رئیس انجمن علمی انرژی بادی ایران