فریدون عزیزی، عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در گفتوگو با
ایکنا، با بیان اینکه برای اخلاق پزشکی مبتنی بر آموزههای دینی میتوان سنجههای قرآنی تدوین کرد، گفت: سنجههای قرآنی، شاخصهایی هستند که در ادیان و مشخصاً در اسلام وجود دارد، لذا میتوان این شاخصها را برای ارزیابی اخلاق هر جامعه، گروه و حرفهای در نظر گرفت.
وی افزود: مسائل اخلاقی غرب بر اساس مبانی بوده که در آن جایگاهی برای مسئله وحدانیت و اعتقاد به خداوند نیست و باورهای اخلاقی آنها فقط بر مبنای مادیت است. اگر هر حرکت و خصوصیتی بر مبنای مادی برای انسان خوب باشد، پذیرفته و اگر به ضرر انسان باشد، به عنوان یک مسئله بد و منفی تلقی میشود.
عزیزی ادامه داد: اخلاق پزشکی و به طور کلی اخلاق حرفهای هر جامعهای بر مبنای اخلاق کلی آن جامعه استوار است که در ایران باید منبعث از آموزههای اسلامی باشد.
معاون
علمی پیشین فرهنگستان علوم پزشکی کشور با بیان اینکه برخی از اصول اخلاق حرفهای پزشکی بر اساس اخلاقی است که مبانی آن در اسلام نیز وجود دارد، اظهار کرد: مسائلی مانند مسئله زیان نرساندن به بیمار و حفظ رازداری، همه در اسلام وجود دارد و بر آن تأکید شده است، اما اخلاق پزشکی فعلی در ایران کامل نیست، چرا که کاملا منطبق بر آموزههای اسلامی نیست.
وی افزود: مسائلی مانند باور به وحدانیت الهی و توجه به مسئله توحید و باور به اینکه بر اساس مبانی دینی باید مطالبی را درست یا غلط بدانیم، نه بر اساس احساس انسانی و لذت خود، هنوز وارد این اخلاق پزشکی نشدهاند، در حالی که مبانی اخلاق پزشکی اسلامی اصالت دارد.
چهره ماندگار پزشکی ایران یادآور شد: مشکل بعدی در باورهای اخلاقی غرب که بر کلیت اخلاق پزشکی ناظر است، عدم توجه به حیات ابدی و موضوع معاد است، در حالی که این موضوع یکی از اصول دین اسلام است.
وی تأکید کرد: اگر بخواهیم این مبانی را در کنار یکدیگر بگذاریم، میتوان به فراهم کردن آییننامهها، مقررات و راهنماهای مربوط به سلامت و اخلاق پزشکی پرداخت.
عزیزی تأکید کرد: اخلاق پزشکی حال حاضر کشور فاصله زیادی را با آنچه که اخلاق پزشکی اسلامی نامیده میشود، دارد و این ممکن است ناشی از مسائل غیراخلاقی باشد که در کل جامعه وجود دارد.
وی بیان کرد: کسانی که وارد حرفه پزشکی میشوند، نباید صرفاً به دلیل کسب رتبه بالا در کنکور وارد این حرفه شوند، بلکه باید شخصیت این حرفه را دارا باشند و همیشه خداوند را ناظر و حاضر بر ارتباط خود و بیمار دیده و با از خود گذشتگی بتوانند به حفظ سلامت خود و جامعه کمک کنند.
انتهای پیام