احسان؛ گنجینه پنهان انسان/ حال دل خود را خوب کنیم

تعالیم حیات‌بخش اسلامی و سیره اولیای خدا به انسان‌ها می‌آموزد که پس‌ از ادای فرایض، بالاترین وسیله برای تقرب به خدا، خصلت کمک به هم‌نوعان است.
حال که روزهای سال به آخر رسیده و طبیعت به انتظار بهار و روزهای نو نشسته است، چه خوب است که ما نیز حال خود را تغییر دهیم، مهربان بوده و به هم‌نوعان خود رحم کنیم.
کمک به هم‌نوع رازی است که در وجود هر انسان وجود دارد، فقط کافی است در این صندوقچه راز را بگشایی و دیگران را نیز از آن منتفع سازی.
از طبیعت بیاموز که هر سال در فصل بهار از خواب زمستانی برمی‌خیزد و بهاری دوباره را تجربه می‌کند، گویی با احسان و کمک به هم‌نوع نیز آدمی دوباره جان گرفته و عطر ناب انسانیت در وجودش نمایان می‌شود.
کمی فکر کنیم، به کودکی که زمستان را با لباس‌های کهنه و نازک طی کرده و حال که به روزهای بهار رسیده دوست دارد لباس نو داشته باشد.
به مردی که تا توان دارد کار می‌کند اما از عهده خرج خانواده‌اش برنمی‌آید و شب‌ها دیر به خانه می‌رود تا چشم در چشم بچه‌هایش نیفتد و از رویشان خجالت نکشد.
اصل و اساس دین رحمانی اسلام در همین مهربانی و گرفتن دست هم‌نوع است، چرا که اگر این امر در جامعه اسلامی نهادینه شود، غرور و خودپرستی را درهم شکسته و فقر را ریشه‌کن می‌کند.

آثار نیکوکاری در بعد فردی و اجتماعی
این احسان و نیکوکاری آثاری دارد که این نتایج ابتدا به فرد احسان‌کننده و سپس به جامعه تسری می‌یابد. این نیکوکاری باعث ایجاد الفت و دوستی بین افراد جامعه شده، مسئولیت‌پذیری را افزایش داده و رضای خداوند را در پی دارد.
یکی دیگر از آثار احسان در جامعه، نابودی فقر است. فقر ایمان را می‌زداید و نابودی آن کمک بزرگی به تحقق آرمان‌های اسلام در جامعه دارد. امام علی(ع) خطاب به فرزندش می‌فرماید: «ای فرزندم! من از تهی دستی بر تو هراسانم. از فقر به خدا پناه ببر؛ چرا که فقر، دین انسان را ناقص و عقل را سرگردان می‌کند و عامل دشمنی است».
یکی دیگر از نتایج آن، آمرزش گناهان و در نتیجه آرامش است که در زندگی نمایان می‌شود، همانطور که در قرآن کریم آمده است: «الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ سِرًّا وَعَلَانِيَةً فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ؛ آنها که اموال خود را شب و روز، پنهان و آشکار، انفاق می‌کنند، مزدشان نزد پروردگارشان است؛ نه ترسی بر آنهاست و نه غمگین می شوند».
خداوند در آیه 36 سوره نساء در مورد احسان و نیکوکاری می‌فرماید: «وَاعْبُدُوا اللَّهَ وَلَا تُشْرِكُوا بِهِ شَيْئًا وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا وَبِذِي الْقُرْبَى وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينِ وَالْجَارِ ذِي الْقُرْبَى وَالْجَارِ الْجُنُبِ وَالصَّاحِبِ بِالْجَنْبِ وَابْنِ السَّبِيلِ وَمَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ مَنْ كَانَ مُخْتَالًا فَخُورًا؛ و خدا را بپرستيد و چيزى را با او شريك مگردانيد و به پدر و مادر احسان كنيد و در باره خويشاوندان و يتيمان و مستمندان و همسايه خويش و همسايه بيگانه و همنشين و در راه‏مانده و بردگان خود [نيكى كنيد] كه خدا كسى را كه متكبر و فخرفروش است دوست نمى دارد».
حال که روزهای پایانی سال در حال طی شدن است، چه خوب است بدی‌ها، کینه‌ها، قهرها و آزردگی‌ها نیز در دل ما پایان یابد. اما نباید از یادمان برود که این نیکوکاری باید به دور از منت گذاشتن و یا برای انجام وظیفه و برای عکس گرفتن در فضای مجازی باشد، ما این کار را برای دل خود انجام می‌دهیم پس بهتر است آن را به دور از هرگونه منت یا ریا انجام دهیم.
اگر کسی را نبخشیده‌ایم او را ببخشیم، اگر مسبب به زندان افتادن فردی هستیم برای آرامش دل خود او را آزاد کنیم، اگر کینه‌ای در دل داریم آن را پاک کنیم.
احسان و نیکوکاری در حقیقفت یکی از ارزش‌های جامعه اسلامی و یکی از ویژگی‌های آن است که اگر در جامعه نهادینه شود و از یاد نرود، جامعه به جامعه آرمانی اسلام تبدیل خواهد شد، بنابراین بهتر است که همه مردم برای تحقق آن تلاش کنند.
انتهای پیام